”Power comes not from physical capacity, but from an indomitable will”
Vanaf mijn 18de begon ik met modellenwerk. Ik was nog onzeker en kwetsbaar, omdat ik nog kampte met mijn strijd anorexia-nervosa / boulimia. Echter, ik stapte deze wereld in om te kijken of ik er juist meer zelfverzekerd van zou worden. Ik was heel ongelukkig met wie ik was. Ik had destijds ook al krullen, maar mijn haar was dood. Door de ondervoeding viel het uit en was het dof. Ik had een hekel aan mijn krullen en wilde mij niet vertonen met, want ik zou dan teveel opvallen. Mijn wenkbrauwen had ik al vroegtijdig verpest. Iemand uit mijn familie had er een gemene opmerkingen over gemaakt, dus toen ben ik zonder kennis dat gaan epileren. Nu is dat hersteld en ben ik er wel uit dat schoonheid van binnenuit komt en dat negatieve opmerkingen over je uiterlijk maar opmerkingen zijn waar ik niets meer mee zou doen.
Enfin, ik dacht dus dat het modelleren een stap naar een hele ik zou zijn. Dit had betrekking tot het mij omringen met veel mensen (ik zat veel opgesloten op mijn huurkamer) en mensen die met je bezig zijn. Ik deed dit niet om de complimenten zoals ”wat ben je mooi”, want ik voelde mij totaal niet mooi, dus dat zou niemand mij kunnen aanpraten destijds. Qua maten zat ik altijd goed, maar gezien ik niet wilde horen dat ik zou moeten afvallen, koos ik er bewust voor om niet naar modellenbureau’s te gaan die je enkel om je maat boeken, maar juist meer om je karakter en karakteristieke uitstraling. Ik sta bij een aantal grote en goede casting en modellenbureaus ingeschreven. Soms heb ik een opdracht in het buitenland en soms sta ik op een magazine zoals de Kruidvat of heb ik een hoofd-bijrolletje in een reclame.
Ik ben een jaartje gestopt met mijn modellenwerk. Ik vind het namelijk nogal een ego gericht beroep, daarbij wilde ik dat mensen mij gingen leren kennen vanuit de binnenkant, dus wie ik als persoon zijnde ben. Ik ben veel meer dan mijn uiterlijk. Sterker nog, tijdens de balans sessies met honden en de coaching sessies aan huis, verbind iedereen zich met mijn energie en persoonlijkheid en is uiterlijk niet belangrijk. Ik heb mezelf veel laten zien vorig jaar door mijn TV optredens en met name door de uitzending van KRO-NCRV De Wandeling. Zo krijgen mensen een echt beeld van wie deze krullenbol is en wat daar voor een levensverhaal achter schuilt.
Sinds dit jaar ben ik naast de modellenopdrachten vanuit castingbureaus weer met vrij werk begonnen. Dan stel je een team samen en zorg je dat je elkaars portfolio aanvult. Deze foto deel ik graag, de foto rechts ben ik nu en de foto links wie ik destijds was. Ik was daar 18 jaar (dus 8 jaar terug) en dat was mijn eerste fotoshoot. Mijn blik was altijd leeg, ik voelde geen emoties meer en had het altijd erg koud. Het verschil qua kg’s in deze foto is zo’n 10kg, ook al zou je dat niet zeggen. Ik ben in spiermassa aangekomen en in vet is er weinig veranderd. Dat is gewoon mijn natuurlijke bouw, als ik dat toen ook eens wist! Ik eet nu wat ik lekker en gezond vind. Ik was een hoopje ellende en ik heb jaren lopen strijden voor iets wat zo onnodig was. Maar goed, anorexia gaat ook niet over gewicht, wat veel mensen helaas wel denken. Ik had het nodig om te overleven en niet meer te hoeven voelen. Ik ben heel erg blij dat ik weet hoe het is om WEL te voelen, daarom kan ik zo goed in verbinding komen met mensen en dieren. In het bijzonder met mijn eigen kalfjes Azora & Duro. Als ik de kennis van nu destijds ook had, dan had ik mijn tijd zoveel beter kunnen besteden. Echter, ik ben dankbaar voor deze gewonnen strijd. Ik heb er zoveel door geleerd en ben blij dat ik anderen mensen nu kan helpen. Je hoeft niet alleen te strijden zeg ik men altijd.
De foto rechts is van gisteren. Het laat zien wie ik nu ben. Ik ben een jonge, sterke en zelfbewuste vrouw van 26 jaar die ontzettend geniet van het leven! Ik heb alles wat mij lief is, dat komt omdat ik weer een gezonde geest en lichaam heb die ik voed met energie. Ik heb rechtsboven op mijn ribbenkast aan de zijkant de tekst ‘Mujer fuerte’ staan. Na mijn innerlijke strijd heb ik die laten zetten. Als een soort hoofdstuk die ik had afgesloten na mijn eetproblemen en mijn depressies. Het betekend in het Spaans ‘Sterke vrouw.’ Ik sta weer met beiden benen op de grond en laat mij niet meer vertellen en wijsmaken dat ik het niet meer waard ben of iets niet kan. Ik weet inmiddels wie ik ben en waar ik naar toe wil gaan. De quote vertaald hoe ik dat heb bereikt.
