Wanneer je veel met jezelf ontwikkeling bezig bent, ken je vast de term ”hoge/lage trillingsfrequenties” wel. Wanneer die hoog is, zit je in een hele positieve fijne stroming en wanneer die laag is, zit je in een negatieve stroming. Het is de kunst in het leven om die in balans te krijgen, maar ook te accepteren dat die laag kan zijn, want zonder dieptepunten, geen hoogtepunten.
Mijn frequentie is altijd heel hoog. Ik zeg ook altijd ”Ik heb het happy ei gen” en het woordje chagrijnig komt niet in mijn woordenboek voor.
Vandaag stemde ik mijn frequentie af op de mensen die dat nodig hadden. Dat is puur een gevoelskwestie. Om een mooi voorbeeld te geven.
Vanmorgen voor de fotoshoot opdracht, liet ik mijn roedel uit en zag ik 3 heren rond de 30tig op mij afkomen. Ik wist al direct wat ze gingen vragen (ik krijg heel veel dingen altijd al door alvorens iemand spreekt. In mijn werk ideaal, waardoor mijn inlevingsvermogen heel groot is) en zei; ”Rechtdoor en daarna rechtsaf.” Ze moesten lachen. Ik wist dat ze van de gevangenis kwamen en dat ze die kant op moesten. Ik was bijna thuis en bedacht mij; ”Ik kan die mannen ook wel even op het station afzetten, ik bedoel het miezert, en één van hen had een zak met zijn kleding etc. mee. Lopend deed het nog wel 15 minuten.”
Ik sluit het huis af rij de jongens voorbij en open mijn raam en benoem ze dat ik ze wel even breng, gezien ik toch dezelfde route door kon gaan. Weet je wat ik het aller mooiste vond? Dat was de grote verbazing op hun gezicht en de woorden; ”Wij zijn jou echt eeuwig dankbaar, wie doet dit tegenwoordig nog?” Ik benoem ze; ”Dat jullie vast hebben gezeten, neemt voor mij niet weg dat ik jullie kan helpen. Ik ben geen persoon die een vooroordeel heeft, maar zich verplaatst in een ander en graag helpt.” Ze waren nog steeds helemaal verbaasd en één van hen vertelde zijn verhaal.
We zijn in het leven elkaars boodschappers en helpers, dus ik gaf ze wel mee, dat ze zich niet meer zo moeten druk maken om anderen en hun focus op henzelf moeten leggen. Ze werden stil.. Een stilte van bezinning.. Eenmaal bij het station aangekomen, prezen ze mij nog de hemel in en wenste ze mij veel plezier tijdens de fotoshoot. Te bedenken dat dit gewoon uit goede wil was en een ritje van 5 minuten.
Met deze energie ging ik door naar de fotoshoot voor ProRun. Omringd met 3 onbekende (even gek als ik) gezellige heren hebben we zo’n knal samenwerking gehad. Het is tof als je met jezelf in verbinding staat, hoe goed dat dan ook met een ander kan.
We hebben vele setjes aangehad en lekker door Utrecht hardgelopen. Het was een dag met een goud randje. Ik ben van mening dat je eigen kracht ervoor zorgt, dat je je leven kunt creëren hoe jij wil!
Bij deze al wat beelden, de rest zal snel volgen in het 2de online magazine