Rayo en Vida voelde heel goed aan dat er wat anders ging gebeuren dan ze gewend zijn. Normaliter als ze de reistassen zien worden ze enthousiast en laten ze maar al te goed blijken dat ze meewillen. Vandaag bleven ze op de bank en waren ze vrij timide. Ik nam geen ander afscheid dan anders (wilde niks bevestigen) en eenmaal met mijn maatje in de auto moest ik toch even huilen. Het besef dat dit mijn eerste vlucht is zonder mijn hondenkinderen die op mij wachten, dat het mijn eerste paar dagen zonder mijn grote liefdes worden en het besef dat mensen hun hond aan een boom kunnen vastbinden en kunnen weglopen maakte mij emotioneel. Ik huil echt weinig, maar als het om mijn kids gaat ben ik sneller te raken en dat laat ik lekker stromen. Waarop mijn maatje zei: “Gelukkig is jouw intentie heel anders en kom je terug. Daarbij, wen er maar aan Leidy, dit gaat nog wel vaker voor je werk gebeuren. Ik ga mijn best doen de liefde die jij ze zo onvoorwaardelijk geeft over te dragen! Komt goed en geen zorgen.” Stukje relativeren en steun is altijd fijn.
Enfin, een nieuwe stap en dit is een unieke kans. Aan het werk in Frankrijk, zoiets wil ik niet missen. Nog lekker wezen lunchen en toen voel goede moed ingecheckt. Nog even wat hobbels, maar gelukkig heb ik een fantastische TV crew om mee te werken, waarin directheid en openheid ons goed verbind. Wat er ook gebeurt ze staan voor mij klaar.
Nog eventjes en dan weer iets doen wat ik heel graag doe en dat is vliegen!