Er zijn en paar dingen die van pup af aan je relatie al op de proef stellen en kapot kunnen maken. Dit ebt namelijk verder door wanneer je hond volwassen is. Dat is wanneer:
• Je geen grenzen stelt
• Vanuit onmacht gaat handelen
• Je pup/volwassen hond enkel wil zien zoals je die wil hebben
• Niet bijtijds hulp zoekt
Later, wil ik mijn eigen hondenschool starten en die wordt zoals het er nu naar uitziet enkel voor puppy’s, omdat ik teveel mails krijg van eigenaren met puppy’s die pas 15 weekjes zijn en al gedragingen laten zien die grensoverschrijdend zijn. De excuses hij is pup en hij is aan het wisselen en is dus happerig, rechtvaardigen geen grensoverschrijdendgedrag. Dit zijn eigenaren die mij hebben gemaild en toch nog even afwachten, want het waait wel over… denken ze. Vervolgens lees ik ze 5 maanden later weer en zijn ze een bijtincident verder. Het is helaas mens eigen om af te wachten en met je hond kun je dat simpelweg niet doen en riskeren. Je hond voedt je dan veelal op vanuit stress en machteloosheid. Wat wil je liever? Een bijtincident verder of eens naar je eigen aandeel kijken?
We hebben hoge verwachtingen van ons hond en die moet perfect zijn. Vergeet die gedachte en accepteer je hond zoals die is en vind je weg met je hond.
Mijn honden zijn vast voor buitenstaanders niet perfect, maar daar heb ik geen boodschap aan. Ik heb door mijn honden geleerd dat je met imperfecties nog altijd perfect bent en wat is perfect? Het gaat erom dat eigenaren moeten inzien dat ze zelf alles kunnen bewerkstelligen, zolang ze maar van hun hond willen leren. Ik zeg altijd met trots dat ik de leerling van mijn honden ben. Door hun word ik iedere dag gespiegeld en zie ik wat mijn doen en laten teweeg brengen. Helder voorbeeld:
Ik was laatst met Rayo en Vida op de locatie van de boekenpresentatie. Ik had bij aankomst daarvoor even geen fijne stroming met een dierbaar persoon, waar ik heel erg nauw mee in verbinding sta. Ik had dit gevoelsmatig niet goed afgesloten, maar probeerde wel te schakelen. Ik merkte heel veel onrust in mijn hoofd (daar kom ik wanneer ik energetisch en gevoelsmatig niet in verbinding met mezelf sta) en lichaam. Rayo en Vida luisterde niet en deden maar wat. Gingen te wild met elkaar spelen en ik was alsmaar op mijn hoede, om niks. Ik zei geïrriteerd dat Rayo en Vida moesten stoppen. Dit was heel lang geleden en ik vond het niet netjes van mezelf, maar was alles even zat. Ik zei: “Laat mij maar even, ik ben geïrriteerd.” Niet wetend dat mijn maatje, die helpt met het organiseren, mij zou triggeren door maar liefst 2x te vragen waarom ik dan geïrriteerd was. Toen riep ik mezelf tot de orde, na 2x hard te zeggen “NIKS, LAAT MAAR!” Als ik ergens een hekel aan heb, is het als mensen dat zeggen en overduidelijk laten zien dat er wel wat is, dus ik wist dat ik van binnen naar buiten moest. Er zat maar één ding op, ik moest mij kwestbaar opstellen en delen, want dat is helen. Ik: “Oké, sorry! Er zit mij het volgende dwars…” Vervolgens had ik een mooi en verbindend gesprek gehad en was al mijn rust terug en hij: “Zie je honden nou eens ontspannen bij je liggen.” Ik grijnsend: “Klopt, dit is hoe ik mij nu weer voel, ontspannen!” Hoe harder wij als mensen nee schreeuwen, hoe harder het verlangen is gezien, gehoord en begrepen te worden.
Wat hebben mijn honden mij meegegeven? Er kwam heel oud gedrag van mij naar boven. Mijn muren gingen op, ik wilde geen verbinding, wilde niet de confrontatie aangaan met mijn eigen innerlijke onrust en de emmer liep over. Hoe heb ik dit opgelost? Toen ik zag dat ik de verbinding met mijn roedel na zo’n lange tijd en dus met mezelf kwijt raakte, was dit heel onprettig. Het is al jaren terug dat ik dit zo heb ervaren en zo handelde. Ik ben naar mijn eigen kracht gegaan, stelde mij met die kracht kwestbaar op, keek in de spiegel, ging de confrontatie aan en heb een stukje oud zeer geheeld.
Jij, die dit leest, wanneer je hond niet luistert, stop met het corrigeren van je hond. Er zit iets veel diepers in de weg wat opgeruimd moet worden bij jezelf. Je raakt niet zomaar de verbinding met je hond kwijt. Die kan je alleen maar herpakken als je bij jezelf te rade gaat waar het vandaan komt. Zelfreflectie is van essentieel belang om te groeien in de relatie met je hond.
Nog even geduld en in mijn boek leg ik je uit wat je o.a. kunt doen als je hoog in je emotie en dus laag in je trillingsfrequentie zit en hoe je jezelf tot de orde kunt roepen.
LEER VAN JE HOND!