Al snel raakte ik met mezelf in de knoop. Ik sprak weinig, maar voelde alles als jong meisje aan. Dieren waren het grootste cadeau in mijn leven. Ik hoefde bij dieren niet van binnen naar buiten te keren met woorden. Nu jaren later heb ik die communicatie skills bij mensen gelukkig geleerd, maar bij dieren keer ik nog altijd in stilte van buiten naar binnen. Ja, dat lees je goed, van buiten naar binnen in alle stilte. Ik krijg ook altijd een warm gevoel als klanten dan vragen: “Praat jij dan echt helemaal niet tegen mijn hond?”
Ik was als jong meisje altijd al onzeker en zocht onwijs veel bevestiging. Deze bevestiging heb ik bij mijn lieve vader tot mijn 25e dagelijks gezocht. “Pap, kan ik dit wel doen? Moet ik dit wel doen? Hoe zie jij dat?” Nu ik 27 jaar ben en mijn ziel rond de 45 jaar, zijn de gesprekken: “Pap, ik heb het gewoon zo gedaan, want het voelde goed. Mocht het anders uitpakken los ik het dan wel weer op. Dan had ik kennelijk een levensles nodig.”
Toen ik bezig was met mijn live THEATERSHOW ‘EENMAAL EEN HOND’, wilde ik niets met hem delen tot de dag van openbaring was. Waarom deelde ik niets met hem? Ik hecht zoveel waarde aan zijn mening dat het mij ervan kan weerhouden om mijn eigen hart te volgen. Ik ben zijn dochter en hij wil mij nog altijd beschermen voor de grote boze wereld. Gisteren sprak hij het nog uit: “Ik heb zoveel respect voor je. Hoe jij je keer op keer staande weet te houden, zo positief in situaties kan blijven en alles als een leerschool ziet.” Ik: “Ja, papa. Ik val niet meer terug op mijn anorexia van vroeger, maar op mezelf. Ik word niet krachtig door te blijven schuilen achter een muur of jouw rug, maar alleen door met de billen bloot te gaan, alle uitdagingen in het leven aan te grijpen, als kansen te zien en te leren van mijn levenslessen. Ik heb mezelf jaren onzichtbaar gemaakt. Dit leek veilig, maar maakte mij doodongelukkig. Nu maak ik mij zichtbaar in deze grote boze wereld, maar ik heb mijn plekje gevonden en ik sta en zal na vallen altijd weer blijven opstaan. Opgeven zit niet meer in mijn systeem. Dat heb ik van jou geleerd.”
We willen graag zekerheid in het leven, maar dat is een illusie. De enige zekerheid die er is, is dat je zelf stappen kunt zetten en beweging kunt krijgen in je leven. We hebben vele dromen en doelen, maar de angsten overschaduwen ze. Hierdoor kan je worden weerhouden van je echte potentie. Wie zegt dat jij morgen nog een dag krijgt? Niemand! Daarom zal je iedere dag alles uit het leven moeten halen en vandaag de stap al moeten maken. Je kunt praten en hopen, maar dat brengt je geen stap verder. De enige actie die werkt is DOEN, alleen dan komen er dus dingen in beweging.
Blijf gefocust op je missie, geloof in jezelf en leid met integriteit. Distantieer je van negatieve mensen, verdedig je niet voor mensen die je niet begrijpen, niet mogen en achter je rug om praten. Focus je alleen op de relatie met jezelf, geliefde in je kring tot met die van je hond.
Blijf trouw aan je droom, jouw visie.
Het is geweldig om support te hebben en je ondersteund te voelen, maar het is beter om in jezelf te geloven en om mentale en emotionele kracht te hebben.
Ik ben klaar voor elke uitdaging die het leven voor me in petto heeft en ik zal altijd achter mezelf staan. En ja, je zult tegenslagen krijgen, mensen op je pad krijgen die je liever zien liggen dan staan, mensen die je willen overschaduwen, maar elke keer dat je weer opstaat en weer een stap vooruit zet, is een stap voorwaarts in het versterken van het geloof in jezelf.
Groei door totdat je de plek bereikt waar geen twijfel meer in je bestaat en je gelooft in jezelf. Werk iedere dag aan een krachtigere versie van jezelf. Zoek hulp waar nodig, vervang je maskers voor echte kwetsbaarheid.
Beoordeel mij niet op mijn successen, beoordeel me op hoe vaak ik val en weer opsta.
Na zware depressies te hebben gekend en 9 jaar anorexia en boulimia te hebben gehad, sta ik weer volledig geworteld met mezelf. Ik kreeg weer doelen en dromen toen ik weer als volwassen vrouw ging leven. Ik wilde een onafhankelijke sterke vrouwen worden, ik wilde een droombaan hebben en dus met honden werken, ik wilde weer beste vrienden worden met mijn mindset, ik wilde weer weer zelfrespect en zelfliefde krijgen en dus voor mezelf kunnen zorgen.
Ik had een plan, dus ik werkte ‘m uit…