Wauwie! Wat een feest, het werken binnen Harreveld.
Na een goede nachtrust, waren we alle 3 weer opgeladen voor een tweede dag Harreveld. Eenmaal gearriveerd, werd ik luid geroepen door de jongens van gisteren. Leuk, want dit bevestigd dat ik een goede en fijne indruk op ze heb achtergelaten. Vervolgens, stroomde het leslokaal binnen met een grote groep jongens van zo’n 13-15 jaar.
Het is zo leuk om mezelf te kunnen blijven en geen politie pet op te hoeven, al omdat ik echt alleen vanuit liefde, positieve energie en duidelijkheid communiceer en verbind.
Toen ik vroeg wat hun hobby’s waren, zeiden ze allemaal honden! Ze zaten vandaag dus super goed.
Ik was onder de indruk van de jongens, want wanneer je autisme hebt kunnen prikkels snel teveel worden. Daarbij hadden ze er een handje van om zich met elkaar te bemoeien. Ik heb ze tijdens de persoonlijke coaching volledig op zichzelf teruggeworpen en het was zo mooi om te zien wat dat met ze deed. Ze raken emotioneel snel op slot en daardoor kunnen ze zich explosief en destructief uiten, maar allemaal gaven ze te erkennen zulke momenten juist veiligheid en liefde te willen. Ze hebben zich 1 uur met volledige focus ingezet!
Ondertussen, had Vida een kuil gegraven en kon ze dus onder de ren door en kwam ze ontiegelijk vrolijk het lokaal binnen wandelen, echt een liefdes clowntje.
Na de pauze gingen we aan de slag en wat hebben de jongeren o.a. geleerd
- Dat ze hun behoeftes mogen uitspreken
- Dat ze meer kunnen dan ze denken
- Dat ze nooit moeten opgeven
- Dat ze alles kunnen bereiken door hun focus in te zetten
- Hoe ze elkaar kunnen helpen etc.
Het was zo mooi hoe ze opbloeide en hun ogen volledig begonnen te stralen! Mij uitlegde wat ze opmerkte en hoe leuk ze het vonden.
Ik merkte op dat de jongeren veel behoefte aan affectie hadden, als in het knuffelen met de honden. Na het werken mochten ze spelen en kroelen met Rayo en Vida en wilden ze allemaal op de foto met ze.
Dankbaar, dat ik hun verblijf wat positiever en fijner op zo’n dag kan maken. Na ze een knuffel te hebben gegeven en de bedankjes te hebben ontvangen ging ik nog even naar hun groep om er even één in te maken met pingpongen ?
De volgende groep was wat kleiner, maar dat mocht de pret absoluut niet drukken.
Inmiddels, weet iedereen van mij hier en word ik ‘De hondenvrouw’ genoemd. Het doet mij verder deugd om te zien hoe lief de jongeren van vorig jaar voor mij en mijn roedel zijn, allemaal een knuffel willen geven en ontvangen, willen vertellen hoe het met ze gaat én wat ze aan mijn coaching hebben gehad.
Weer een dag om lief te hebben! Met dank aan Rayo en Vida, want ongelooflijk tof om te zien hoe zij met de groepsleiders en in het bijzonder de jongeren omgaan. Ze voelen zich veilig bij ze, want Rayo en Vida vertellen ze niet dat ze niet goed genoeg zijn of niets kunnen, maar laten zien dat ze alles kunnen.