Ik denk dat we allemaal wel een zwak hebben voor puppy’s.
Zodra je de beslissing hebt gemaakt een puppy aan te schaffen die aan jouw wensen voldoet, qua uiterlijk en eigenschappen, dan haal je (als het goed is) alles in huis om ervoor te zorgen dat de start materialistisch is gemaakt. De liefde is er vaak al wel, dus dat is een goede basis, maar niet voldoende!
De grootste valkuil is, is dat mensen een puppy altijd schattig, lief, leuk vinden en met name ontzettend veel toelaten en nog niet het besef hebben, dat wat ze dan aan ruimte geven, later een zeer groot probleem kan worden. Wat zich resulteert in een hond die later alles in huis en aan de riem gaat bepalen! Als je hond van ik noem maar wat van 5kg naar 50kg gaat, dan besef je je al snel dat het opspringen, claimen, aandacht opeisen/vragen als in bijten in de handen en enkels, het een de riem trekken en van zich laten horen, lang niet meer zo schattig is als toen! Het is jammer dat men het zich dan pas beseft. Los van de disbalans die ik heb ervaren met mijn honden, heb ik altijd gedacht; ”Leidy ze blijven geen puppy’s, dus zorg er maar voor dat dit bijtijds goed komt.” Wil niet zeggen dat het dan perse lukt, maar het gaat mij erom dat je je dan wel meer beseft op wat komen gaat, omdat ze fysiek sterker worden.
De gedragingen van mijn hond Rayo (de bruine kanjer) die kwamen rond zijn puber periode. Het is ook zo’n pragmatische denkfout die men maakt; ”Ja, ik laat mijn hond castreren/steriliseren, dan wordt hij rustiger en de gedragingen zullen dan wel verdwijnen.” Een castratie vervangt absoluut geen leiderschap, het zorgt er alleen voor dat er hormonaal minder pieken en dalen komen en dat dat niet meer in de weg zit. Dit is vaak het begin vant. Dit is vaak het begin van. Je gaat al extern aan de slag. Want als de castratie/sterilisatie niets oplevert aan de riem en binnen, dan gaan we over op externe hulpmiddelen. Een klant van mij laatst zei dat zo mooi; ”Het zijn gereedschappen, die zijn ontwikkeld voor ons als mensen, omdat we niet weten hoe het anders op te lossen. En jij hebt geleerd dat het valt en staat bij ons.”
Zodra je gaat vertrouwen op de externe hulpmiddelen, dan kan het absoluut beter gaan, want je wordt zekerder, maar heel veel mensen komen bij mij omdat zelfs de externe hulpmiddelen (slipkettingen, halti’s, anti-trektuigjes) niet meer werken. Bij mij leer je dan echt op jezelf te gaan vertrouwen, ik noem mezelf ook absoluut geen hondengedragstherapeuten, in mijn geval in mijn voordeel, want iedereen die bij mij komt heeft er al vele gehad en komen dan bij mij als coach zijnde uit.
Wanneer je dus vanaf pup af aan al de vorige geschreven alinea volgorde ervaart, dan gaat het vaak van kwaad tot erger. Het verbaasd mij dan ontzettend, dat er toch nog steeds mensen zijn, die nog veel obstakels hebben met één hond en er vervolgens nog een 2de bijnemen. Niet gek dat de disbalans nog groter wordt, want vaak neemt de jongste het gedrag van de oudste over en wordt je nog onzekerder. Begin pas aan een 2de hond als de balans is opgemaakt!
Men vraagt weleens, ben jij voorstander van hondenscholen? Mijn antwoord; ”Je kunt op (goede, dus geen harde hand) hondenscholen hele nuttige dingen leren, alleen ben ik zelf geen voorstander van klikkers, snoepjes, overdreven blij doen en met je stem en speeltjes afleiden.” Vaak verneem ik ook als een pup al uithaalt dat er veel rasgebonden gewerkt wordt en dat een hond dan apart moet staan en al de stempel ”agressiviteit in ontwikkeling krijgt.” De eigenaren stoppen dan meestal met de cursus en worden onzeker of raken verhard, want gaan voor de harde methode!
Wat iedere hond nodig heeft is duidelijkheid en grenzen. Je mag je hond absoluut verwennen, maar als je ziet dat daardoor een disbalans komt, moet je jezelf echt afvragen of het je ego is die in de weg zit, want die zorg ervoor je vanuit het menselijke perspectief blijft denken en handelen. Honden hebben niet genoeg aan alleen liefde en koetjiekoetjie. Laatst zei iemand; “Jij hebt je honden goed gedrild!” Het laatste wat werkt voor mij is mijn honden drillen! Ik ben enorm zacht voor mijn honden! Dat verbaasd men nog weleens, want ik heb toch sterke honden die een pittige eigenaar nodig hebben? Absoluut, deze honden hebben zeker een eigenaar nodig die weet hoe aan te pakken, maar dat hoeft niet hard etc. Mijn honden zijn net zoals ik heel gevoelig en gezien mijn mishandelingen vroeger, is het laatste wat ik hen kan bieden een harde hand! Daarbij kwam Vida pas toen ikzelf in balans was en daardoor Rayo ook, waardoor ik de grootste leerschool van hem al had doorstaan en met Vida een disbalans voor kon zijn.
Mijn kracht ligt in het mezelf (en mijn klanten dat te leren) binnenste buiten te keren, waardoor ik intern sterk wordt en met mijn honden en de honden van mijn klanten in verbinding kom. Puppy of volwassen honden, dat maakt niks uit. Vanaf 11 weken coach ik de eigenaren van puppies en heb er heel wat gehad. Erg naar! 😉
Wees bewust van wat jij met je hond wil bereiken het zijn de spiegels van onze zielen!