Als je uit balans geraakt bent met je hond, is de hoofdreden vaak innerlijke onrust en opgebouwde frustratie van emoties. Frustraties en emoties die dan weer voort komen uit machteloosheid.
Innerlijke onrust, ontstaat als een gevolg van gedachten of emoties die niet genoeg aandacht krijgen. Emoties, ik had er vroeger een gruwelijke hekel aan. Als jong meisje sloeg ik mezelf altijd als ik moest huilen. Het mocht niet, want niemand mocht een kwetsbare Leidy zien. Gelukkig, is dat nu niet meer aan de orde en huil ik wanneer ik voel dat het moet. Mijn laatste echte huilbui is 5 maanden terug. Ik was heel verdrietig en had mijn tante midden in de nacht opgebeld. Ze stelde me gerust en ik kon er daarna weer tegenaan en had zelfs heerlijk geslapen. Verder, huil ik om films/series met een mooi verhaal of een feel good video over dieren.
In de huidige maatschappij leren we verkeerd om te gaan met emoties. Dat begint vaak al vanaf kinds af aan. Hoe vaak hoor je ouders niet zeggen als hun kind is gevallen; “Ach, lieverd, niet huilen!” Terwijl, tranen voor iedereen een krachtig goedje is. Hoe bijzonder is het, dat we door middel van huilen onze emoties kunnen filteren. Door te huilen reinig je je je energieën, lichaam, emoties en kom je weer tot een rustpunt en kun je er naderhand vaak weer tegenaan. Ik geniet altijd als ik het zogeheten opluchtende trillingszuchtje hoor bij mensen, met vervolgens al lachend de opmerking: “Nu zie ik er niet meer uit, kijk mijn make up.” Je ziet dat er na een huilbui snel weer ruimte komt voor vreugde. Behandel, je emoties alsof het je beste vriendin is. Als je geen zorg draagt voor je emoties, zal je emmertje snel overlopen en dit zorgt ervoor dat je hond de geen is die het vaak ontvangt. Dat is gewoon niet eerlijk, vriendelijk en correct.
Als je je geïrriteerd voelt, doe dan eens het volgende
• Noem het eens hard op tegen je hond: “Django, ik ben nu geïrriteerd, want je luistert niet naar me.” Nu denk je wellicht, waarom zou ik? Heel mijn methode valt en staat met zelfbewustwording. Zolang, jij enkel het gevoel voelt en niet uitspreekt, houdt je het voor jezelf en gaat het broeien. Vergeet niet; Delen is helen. Het moment dat jij het uitspreekt, ben je je ervan bewust dat het iets van jou is en dat je daar wat mee moet doen. Die keuze heb je ieder moment. Het moment dat je het op je hond afreageert, leer je geen zorg te dragen voor je eigen onrust en gevoelens. Je ontlaad bij je hond, die je niet begrijpt en naderhand voel je je schuldig. Terwijl, je altijd de keuze hebt om je onrust aandacht te geven of niet.
Emoties, zorgen ervoor dat je in balans blijft. Bijna ieder consult zie ik Klanten huilen. Huilen van spanning, ontlading, opgebouwde frustraties en vreugde en bijna allemaal zeggen ze; “Sorry, ik had me voorgenomen niet te huilen / Sorry, dat ik huil.” Ga weg met je sorry zeg ik dan! Ik zorg dat de rivier lekker blijft stromen, dus ik stimuleer het bewust. Door een aanraking, een blik een warm woord of een stevige knuffel. Mensen, die zelf connected met hun emoties zijn, die zullen je de veiligheid, liefde en zorg willen geven en je emoties respecteren. Mensen, die dat niet zijn en er niets van moeten hebben kunnen sneller kill reageren of er zelfs misbruik van maken. Echter, is dat iets van hun en zorg dat dat dus niet iets van jou wordt.
Huil, wanneer je het voelt en draag zorg voor je emoties en zo dus ook voor de relatie met je hond.
????