Wanneer je hebt gestudeerd, om mensen met een eetprobleem te helpen, doe je dit natuurlijk met de beste intentie. Echter, heb ikzelf nog nooit van een geleerde, geleerd hoe ik moest herstellen. Mocht jij die dit leest dat wel hebben, super fijn natuurlijk. Echter, werden er bij mij helaas door een gebrek aan eigen ervaring termen gebruikt als: “Je moet blijven strijden tegen het eten.” Een zeer misplaatste opmerking. Als alle annorecten, binging eaters en mensen met boulimia tegen eten zouden moeten strijden, hadden ze dat al lang gewonnen. We weten allemaal dat een salade gezonder is dan niet eten, over eten of het uitkotsen. Het gaat helemaal niet om het eten. Het gaat om de innerlijke strijd die in henzelf speelt. Sterker nog, mensen die deze strijd leveren zijn vaak mega slim!
Ik weet zeker dat vele zich in het volgende plaatje herkennen. De meeste die in strijd raken met zichzelf zijn
• Bang om gezien te worden
• Bang om bekritiseerd te worden
• Bang om een volwassen lichaam te krijgen
• Bang emoties te voelen die ze eigenlijk veel zeer hebben gedaan
• Bang om de verantwoordelijkheid te nemen over hun eigen leven
• Bang om fouten te maken
Ik was vroeger als kind zijnde altijd al anders. Ben gepest, werd de pester en kreeg een schild om mij heen. Ik wilde niet meer geraakt worden of het letterlijke zwarte schaap zijn. Hierdoor raakte ik als kind zijnde al ontzettend snel emotioneel op slot. Doordat ik niet sprak, begrepen veel mensen mij niet. Daarom kunnen zoveel mensen die in strijd raken met zichzelf, zo ontzettend thuis komen bij dieren. Die zorgen dat angst voor rust en vertrouwen worden vervangen. Dit is ook de reden waarom ik altijd naar de boerderij mocht (hoe laag mijn gewicht ook was) en we een hond in de familie namen. Deze hond Luna (Beagle) is inmiddels al 14 jaar.
Op een gegeven moment raakte ik alles kwijt en voelde ik zoveel emotionele pijn. Ik wilde dat niet meer en kwam er achter dat als ik controle had over mijn eten, ik niet meer hoefde te voelen. Ik kreeg dus (schijn) controle over mijn gemoedstoestand.
Tot ik op een dag dus bij een echte ervaringsdeskundige kwam die het wel begreep en die niet de nadruk op het eten legde. Het is een logische beredenering dat je eerst wil dat iemand aan zijn gewicht werkt, waardoor het brein weer energie krijgt, maar ik durf met zekerheid te zeggen (dat is mijn ervaring in mijn praktijkruimte), dat we allemaal soms verbaasd zijn hoe krachtig iemand met anorexia kan zijn. Die kracht beste mensen, is de kracht die ze in zich hebben, alleen met veel liefde, steun en begrip moeten omzetten naar self healing.
Ik heb zo’n 1,5 jaar terug een onbekende vrouw in huis gehaald, die 2 weken daarvoor nog op sterven lag. Er was letterlijk niets meer van haar over, enkel haar skelet. Via een krantenartikel kwamen we met elkaar in verbinding en na 1 sessie bij mij aan huis wist ik dat het niet voldoende zou zijn.
Waarom haalde ik haar in huis? Mijn gevoel wist precies wat ze nodig had en ik geloofde als enige nog in haar! Dat geloof wat ik nog in die vrouw had, was het geloof wat ze loeihard nodig had. Na 1 maand trok ik het niet meer, omdat ze weer heel veel gevoelens kreeg. Die gevoelens hadden een slechte werking op mijn roedel, wat mij dan weer onrustig maakte. Daardoor kon ik haar niet meer het optimale bieden en ik moest toen in haar belang kiezen. Ze moest een volgende stap met iemand anders nemen en maken. Je hoeft mij dus niet uit te leggen hoe intens het is om met iemand met anorexia (of een ander eetprobleem) in huis te leven. Het is een ramp mag wel gezegd worden, maar een ramp die de strijder nooit moedwillig teweeg wil brengen, maar de secreet in hun los maakt. Na 1 maand was ze 5kg aangekomen en uit de gevarenzone gekomen. Het was al maanden (al dan niet jaren) terug dat ze ‘”zoveel” was aangekomen. Dat was ook ons doel, uit de gevarenzone komen! Welke studie had ik hiervoor gevolgd? Ik had mijn eigen strijd van 9 jaar anorexia en boulimia ingezet. Ze leeft inmiddels weer en is met andere professionele hulp verder gaan werken aan haar herstel.
Ik heb een hekel aan dokters die zeggen dat iemand uit behandeld is. Hoe kan je zoiets zeggen? Ik was namelijk ook bestempeld met uitbehandeld, maar dat geloof wat ik niet meer had, had mijn coach wel.
Heb jij een dochter een kennis of bekende in je kring of ben je zelf in strijd. Weet één ding, strijd niet tegen je anorexia, eet en kotsbuien, maar omarm je angsten eens! Die mogen er verdomme zijn. Je bent niet jouw verleden, maar je bent het kind in jezelf van jezelf gaan afzetten. Je wilt angsten niet toelaten, want die zijn eng en doen zeer. Die kracht die je hebt om niet te eten en jezelf zeer te doen, zet die in en om naar de kwetsbaarheid in jezelf. Die kwetsbaarheid, wordt en is jouw kracht!
Als ik kan herstellen, kan jij het ook. Hulp nodig? Ik ben er voor je.
Liefs,
Leidy