Ik zie op de bank een heerlijke oude dimmes van al 11 jaar zitten. Raak, ik voelde deze oude ziel heel erg. Ik besef mij dat het wat met mij doet. Het doet mij wat, omdat ik in een splitsecond ineens moet denken aan mijn allereerste hondje die ik in mijn jeugd uitliet. Dat was de Franse bulldog Brammetje van toen 9 weekjes jong. Ik roep mezelf terug in het hier en nu en laat Roeffie even snuffelen en vind haar enorm aandoenlijk. Haar energie is er één waar ik zo bij thuis kan komen. Haar ziel sprak boekdelen.
Als je mij echt kent, dan voel je mijn oude ziel. Dit zit hem in de (diepe intense) levens-gesprekken, mijn woorden, mijn doen en laten, gedachtegang en kijk op het leven. Op mijn 27e verjaardag zei een vriendin van 53 nog tegen mij: “Ik heb af en toe het gevoel en idee dat ik met iemand van 45 spreek!” Ik vond dit een mooi compliment, want ik voel mij alles behalve 27, maar eerder rond de 40. In mijn liefdeskring is op 1 na (mijn soulmate van 29 met oude ziel) iedereen 50+. Voor sommige mensen is dat schrikken, maar dit zijn ook altijd de mensen die een persoon als leeftijd zien en niet als een ziel of energie. Ik verbind met een ziel van iemand en dat is nou altijd bij oudere mensen.
Dat gezegd hebbende, terug naar mijn verhaal.
Eenmaal op de bank hoor ik Roeffie haar eigenares spreken en vallen er mooie uitspraken, wat mijn connectie met Roeffie direct bevestigd. Eigenares Debbie: “Leidy, ik zie mezelf in Roeffie terug en andersom. We zijn 2 handen op één buik.” Ik glimlach en zeg haar: “Wat mooi, dat jij jezelf met Roeffie indentificeert, heel herkenbaar. Dat maakt je sterker dan je nu denkt en ervaart, maar daar ga ik je bij helpen.”
Ze spreekt haar zorgen en onmacht uit, want ze wil dat Roeffie van 11 jaar met veel gezondheidsproblemen en lichamelijke beperkingen niet nog in haar laatste fase stressvolle wandelingen moet genieten. Daarbij, benoemd ze dat Roeffie met niemand meeloopt, behalve met haar (de eigenares) en dat Roeffie anders weigert mee te lopen.” Ik denk gelijk: “Moet jij zo maar eens opletten, dat Roeffie lekker met mij gaat meelopen, zonder dwang.” Enfin, de disbalans buiten uit zich via Roeffie door te blaffen naar honden, te trekken en alsmaar met de omgeving bezig te zijn. Ik voel een warme gloed door mijn lichaam heengaan en complimenteer haar met de woorden: “Zagen meer mensen maar in dat iedere hond, ongeacht leeftijd, je wat te leren heeft en de investering nog waard is.”
Eenmaal mezelf aan de figuranten te hebben voorgesteld zie ik een Roeffie die haar eigenares nog veel belangrijke levenslessen wil meegeven. Binnen zegt Debbie: “Leidy, het is misschien niet zo heftig als de meeste video’s van jou, maar ik wil niet nog langer dat mijn hond door mij zich zo buiten gedraagt.” Zo adrem als ik ben zeg ik haar geruststellend: “Ik ben blij dat je je niet hebt laten weerhouden om mij te laten komen. Laat ik duidelijk zijn, een disbalans zit hem niet in de uiting van de hond, maar hoe de eigenaar zich voelt. Jij voelt je er onbehagelijk bij en dat is belangrijk en dient dus aangepakt te worden! Iedere hond spiegelt, of die nou 3 maanden of 11 jaar is. Alleen doet lang niet iedereen daar wat mee.”
Ik neem Roeffie over en Roeffie transformeert gelijk naar een hond van 11 jaar. Zo één die alles laat gebeuren en je even moet helpen een pootje opzij te doen. Eenmaal buiten loopt Roeffie als en oude dimmes mee, snuffelt wat en negeert alle honden.
Ik vraag Debbie: “Wat heb je gezien? Waarop ze zegt: “Ik kreeg zowat tranen in mijn ogen. Dat mijn Roeffie zomaar met een vreemde, meters van mij vandaan, meeliep. Dit is prachtig!”
Ik zie dat Debbie steeds minder zenuwachtig is. Na het spiegelen brengt ze alles in praktijk. Ik zeg haar op voorhand al: “Als Roeffie het niet meer aankan, dan gaan we stoppen. Ik houd dit wel in de gaten voor je. Focus jij je maar op je leiderschap.”
Als een echt duo, geheel in balans, passeerde Debbie met haar maatje Roeffie alle honden. Ze leerde helemaal naar binnen te keren, durfde zich kwestbaar naar mij toe op te stellen en zocht steeds minder bevestiging.
Na 20 minuten zie ik dat het klaar is voor Roeffie. Er is nog tijd over en ik besluit Debbie een persoonlijke coaching sessie te geven, als extra boost. Dat zag ze niet aankomen, maar ze was blij om inzichten te krijgen over haar eigen overtuigingen en denkpatronen. Doordat ze dit niet zag aankomen, voelde ze innerlijke onrust. Dit voelde ik, maar zag ik ook aan Roeffie. Die wist niet waar ze alsmaar moest liggen. Toen Debbie in haar eigen kracht en rust kwam, lag er een lief hummeltje tegen Debbie aangeplakt die vredig lag te slapen. Uiteraard, met een enorme decibel aan Franse Bulldog gesnurk.
Het is tijd om te gaan, maar eerst nog op de foto met Roeffie en toen werd deze lucky shot gemaakt. Roeffie, keek mij recht in de ogen aan, alsof ze wilde zeggen: “Bedankt Leidy, dat je ervoor hebt gezorgd dat mij eigenares zekerder gaat worden en mijn spiegel schoon gaat maken en gaat leren inzetten. Zodat, voordat ik ga hemelen, haar nog krachtiger kan achterlaten, alleen tot die tijd als een gehele gebalanceerde eenheid.”
Roeffie, je raakte mijn oude ziel, waarvoor dank!
❤️