Maak kennis met Luna een onstuimige, mega energieke en super lieve American Stafford van 1,5 jaar.
Doordat de vorige eigenares met 8 maanden wegens persoonlijke omstandigheden niet meer voor haar kon zorgen, heeft haar dochter de taak op zich genomen. Heel lief, maar het was een taak die haar heel erg zwaar viel ondanks haar ervaringen met herders en Rottweilers.
Wanneer je binnenkomt (ongeacht duur van afwezigheid) in mijn huis met mijn 2 American Staffords, is Rayo altijd de geen die aanslaat, maar dat is enkel waaks zijn en zodra hij door heeft dat het goed volk is hoor je hem niet meer. Men wordt dan vriendelijk, onderdanig en enthousiast begroet. Er wordt even wat gesnuffeld en mijn honden blijven laag en gaan naar hun plek.
Luna daarentegen was een wervelwind aan energie. Die heeft energie voor 10 honden. Ze klemde haar poten om mij heen, hapte in de handen en sprong heel hoog op en rende alle kanten op. Wat zegt mij dat dan? Dat ik met een hond te maken heb, die geen voldoende tot geen ontspannen wandelingen krijgt en vol energie en frustraties zit.
Het deed iets langer dan anders en het raakte mij. Het raakte mij dat een jonge hond haar eigen grenzen overschreid en zichzelf dusdanig uitput, dat het lijkt alsof ze uren buiten heeft gespeeld. Dit punt werd zichtbaar toen ik Luna echt even tegenhield, uiteraard enkel vanuit een zachte hand en toen ik zag hoe snel haar ademhaling was en een hele diepe zucht hoorde toen ze eindelijk rust kreeg. Dit kan ze zelf niet beiden, dus hier had ze flink sturing bij nodig. Deborah, kon nog maar moeilijk geduld opbrengen, want het zat haar hoog. Ondanks dat ze dat niet meer voldoende heeft, knokt ze voor een betere band met haar Luna. Mijn respect en bewondering heeft ze!
Toen ik Deborah haar verhaal hoorde werd dit ook bevestigd. Luna trok enorm en viel uit en het is Stafford eigen dat die flink kunnen krijsen. Als ze niet uitviel hing ze in de riem. Het was steeds het één of het ander. Veel stress dus. Er was zero focus voor de bazin en alleen maar spanning. Ze liep inmiddels al met een tuig en halsband, maar dat hielp niet. De wandelingen waren nog maar, hoe sneu ook, nog maar heel kort. Deborah werd alsmaar onzekerder en de maat was vol!
Ik had genoeg gezien en toen ik met Luna liep was er niks aan de hand. Geen getrek en laat staan uitvallen. Deborah werd emotioneel, want ze vind het zo erg dat ze kennelijk zoveel “fout” doet en Luna niet goed kan begeleiden. Gelukkig spreek ik nooit in goed of fout, als je niet beter weet en vast zit dan doe je ook gewoon nog maar wat. Echter, is het aan jezelf of je het roer gaat omgooien en je hond rust wil bieden.
Het was heel hard werken, maar ze heeft het maar mooi gedaan. Alles wat bewoog en waar mensen en honden waren, waren triggers voor Luna geworden. De bazin ontweek het en als ze het zag zakte ze dieper in haar onmacht. Na maanden heeft Deborah meerderen honden in de stad gepasseerd en heeft Luna 0x tegen de vele mensen opgesprongen. Deborah ging geheel uit haar comfortzone!
Men denkt dat American Staffords altijd agressief zijn, maar de reden dat deze honden ze fel en onstuimig worden, is omdat mensen niet weten en beseffen hoe ONTZETTEND BELANGRIJK ontspannen wandelingen zijn! Biedt je ze geen uitlaatklep, kroppen ze net zoals alle honden hun energie en frustratie op en dan krijg je vuurwerk en dit is niet rasgebonden! Alleen heeft een Stafford al een slechte naam en zullen ze altijd eerder afgekeurd worden zogezegd. Gelukkig, werk ik altijd met baasjes die niet stigmatiseren en inzien dat hun (hond) Stafford gewoon intenser is en meer sturing nodig heeft.
Lieve Luna, zet ‘m op! Zoveel lak jij aan alles en iedereen kan hebben, zou jouw lieve eigenares dat ook meer mogen hebben. Ga je haar dat nog even bijbrengen? Dan zal ze veel zekerder worden en zich niets meer van andere aantrekken! Je bent alles behalve onhandelbaar en dat heb je vandaag mooi laten zien. Ze gaat er weer voor en iedere zaterdag gaan jullie lekker naar de markt en wellicht een visje halen! Succes ?