Ik krijg altijd een beetje kippenvel wanneer mensen zeggen: “Nou Leidy, ik had zo’n lange werkdag. Ik heb naderhand dan echt geen zin om nog lang met mijn hond te wandelen.” PARDON? De meeste honden in Nederland zitten makkelijk maar liefst 8 uur alleen thuis (ik pas daar strikt voor) te wachten op zijn baasje. Hoe haal je het dan nog in je hoofd te zeggen dat je er niet mee wil of zelfs niet mee gaat wandelen, want je bent zo moe. Als het goed is heb je een hond genomen om je ontspanning in te vinden en zo te ontladen van je werkdag. Ik heb meestal 2 consulten op een dag en zorg altijd voor uitlaat of oppas, kan je dat niet of wat dan ook, dan is het je plicht na je werk een goede ronde met je hond te maken. Ik loop op een dag door de consulten uren en ja, zodra ik thuis ben gaan we er minstens nog een uur uit. Hoe fijn is het, dat je trouwe viervoeter je helpt te ontspannen. Die geniet van je aandacht, krijgt zijn bewegingen, doet zijn geurtjes op en zal voldaan zijn. Maar ja je bent te moe! Als je een disbalans hebt is lopen natuurlijk super vervelend, maar ook daar kun je hulp bij krijgen.
Hoe Rayo en Vida lopen, weergeeft precies hoe ik mij voel (heel erg ontspannen en in mijn bubbel) en na een werkdag heb ik dit heel hard nodig. Vandaag extra, omdat er ook weleens dagen tussen zitten dat het net wat teveel energie heeft gekost. Ik heb dan hoofdpijn, ben moe, maar wandelen zal ik! Ik pik heel veel energieën en emoties op, ben veel onderweg en door hun keer ik weer naar binnen en kan ik alles een plekje geven. Ik noem het de ‘invisble line’ wandelingen, omdat ze keurig schuin achter mij wandelen en met mij in verbinding staan. Dit krijg je niet door een slipketting of schreeuwen tegen je hond, maar door onwijs veel discipline en zelfreflectie toe te passen. Dit is geen kwestie van makkelijk praten, want ook ik heb er keihard voor moeten werken om deze eenheid te krijgen en daar pluk ik met mijn kids nu de vruchten van.
Leer van je hond!