Wanneer we een lange relatie hebben gehad met een hond en de verdrietige tijd is aangebroken dat die gaat hemelen, verliezen we een stukje van onszelf. Een hond is namelijk een aanvulling van wie we als mens zijn.
De periode van rouwen heeft langzaamaan zijn plek gevonden, en de kriebel om voor een nieuwe hond te gaan breekt aan. Wat vaak voorkomt, is dat men voor hetzelfde hondenras gaat en dat we er dan vanuit gaan dat het wel goed moet komen. We hebben tenslotte ervaring met de rasseneigenschappen en de vorige hond was het ideale plaatje etc. De tijd van het ophalen van de puppy breekt aan en je hartje bonkt weer en je valt voor de charmes van de nieuwe pup. Je meldt je aan voor een puppycursus en je haalt het allerlekkerste snoepje in huis, zodat jullie samen gaan rocken op het trainingsveld.
In de vorige alinea tekst staat al een struikelblok! Wanneer we pragmatisch gaan denken, blokkeer je eigenlijk een heleboel. Je gaat ervan uit dat de hond net zo gaat worden als de vorige en gaat geheel voorbij aan het feit dat iedere hond een andere energieniveau en karakter heeft en een nieuwe creatie is die jou een andere zielspiegel voorhoud.
Wat er ook nog vaak bij komt kijken, als er bepaalde opvallende (vervelende) gedragingen komen dat we ervan uitgaan dat het wel overgaat! Ook hier staat weer één van de vele struikelblokken.
Het is mens eigen dat alles wat lief, klein en onbevangen is al snel wordt geaccepteerd. Stel jezelf de volgende vraag eens; “Het gedrag wat mijn puppy nu vertoont, hoe ga ik dat vinden als die (op gewicht is) volwassen is?”. Ik durf te wedden dat 100% antwoord met; “Ik moet er niet aan denken dat mijn hond dan nog alles bij elkaar gilt, mij nipt-bijt, ik een strijd moet voeren met de bensch (rust en geen strafplek.) Of dat die mensen bij binnenkomst blijft opspringen, nippen, claimen en buiten de deur mijn arm uit de kom blijft trekken. En dat ik schaafplekken in mijn handpalmen krijg en men ziet dat ik mijn hond niet fatsoenlijk kan uitlaten.” Los van het feit dat mensen dat zien, is het vooral ontzettend vervelend voor jezelf en hond. De uitlaatklep die er moet zijn, is één groot drama en dat had je niet voor ogen.
Met anderen woorden, iedere pup is een nieuwe spiegel. Zo laat een lachspiegel heel wat anders zien, dan de paskamer spiegels van de H&M. Die gemanipuleerd zijn door bepaalde lichtinvallen die ons slanker doen laten lijken. Laat deze tekst je niet onthouden van het shoppen 🙂
Wanneer je het pragmatische denken kunt laten en de nieuwe pup als een compleet nieuw levend wezen omarmt, zul je veel meer van de spiegel leren en openstaan voor een nieuwe weg vol groei!
Je kunt je pup niet als het gaat om eigenschappen veranderen, maar je kunt die wel op de juiste manier begeleiden, te beginnen om in de spiegel te kijken! Wat heeft jouw pup jou te vertellen? De frustraties komen vaak als we dat niet weten. En frustraties mag je nooit afgeven op een pup-hond, die niet beter weet, omdat jezelf niet precies weet hoe bepaalde gedragingen aan te pakken. Want dat 90% op een snoepje reageert en die van jou niet, maakt niet dat die van jouw anders is, nee, jouw hond laat simpelweg weten dat ze iets anders nodig heeft! Maar onthoud heel goed, het mag geen excuus zijn omdat de pup klein, jong, schattig is dat die dan maar vrij spel heeft. Het machteloos gevoel sluipt erin en voor je het weet zit je met je handen in het haar! Je kunt prima liefdevol je grens aangeven, weet je niet hoe, dan zoek je hulp! Want buiten jezelf treden kost veel meer energie, dan wanneer je ervaart als je van binnenuit gaat handelen. Energie en zelfbewustwording voeden onszelf in positieve zin en zal vermenigvuldigen.
Ik hoop hierbij jou, die dit leest, inzichten te hebben gegeven dat wanneer je een bepaalde visie hebt over jouw nieuwe hond, die “moeilijker” (een grotere uitdaging) is dat je bij jezelf moet nagaan wat zich in jou afspeelt. Stop met vergelijken, leef in het hier en nu en geef je pup een eerlijke kans met een frisse blik op de toekomst. We kennen hem allemaal: “Je krijgt de hond die je nodig hebt.”