Ik klik je los en daar loop je dan. Als een echte stoere dame, loop je vol trots te banjeren door het water en het zand. Als eigenares loop ik zo’n 6 meter vol trots schuin achter je. Om de zoveel meter stop je even en kijk je me aan. We zien paarden en je weet dat je er niet naartoe mag, we zien wat mensen en je weet dat je niet tegen ze op mag springen. Wanneer we een klein hondje zien, roep ik je bijtijds vanuit rust terug. Kan me voorstellen dat je te enthousiast voor ze bent en eigenaren hiervan schrikken. Ik noem het rekening met elkaar houden. Is het een grote hond, dan laat ik je gaan. Je muilkorf, die doe ik je altijd uit voorzorg om. Zo kan het nooit fout gaan. Je maakt mensen aan het lachen want je neemt een aanloop en maakt een koprol en loopt weer vrolijk door. Ik voel me super relaxed en er volgen wat tranen. Tranen van geluk, want wat ik heb toch een strijd met je gehad of beter gezegd, met mezelf! Ik was erg zoekende hoe ik jou tot een fijne hond kon vormen. Vandaag, besef ik me dat dat me is gelukt. Zolang, ik jou alle vertrouwen, duidelijkheid, zekerheid en veiligheid biedt, dan kom je tot je recht. Je bent door mij een keer de fout in gegaan, maar daar heb ik van geleerd. We hebben 2 uur genoten op het strand. Zowel aan de riem als los. Ik klik de riem om mijn heupen en we lopen in rust terug naar de duinen. Ik wil je in rust in de auto plaatsten.
Vandaag, kwam de gedachte prominent voorbij; “Wat is het toch fijn om zon hond als jou te hebben en wat maak je me blij. Je bent een hond die in stilte hoort wat ik denk, die in stilte voelt wat ik voel en altijd weet wat ik bedoel. Het gevoel van onvoorwaardelijke liefde voor jou, is wat ik voel! ❤️