Mijn ouders, hebben altijd mijn dromen gemotiveerd en nooit gezegd dat het niet kan.
Toen ik hersteld was van mijn anorexia en depressie, kreeg ik weer een toekomstvisie. Ik ben op 21 jarige leeftijd terug naar school gegaan en heb alsnog mijn middelbare schooldiploma gehaald. Dit was het begin van het leren en ervaren wat discipline is, want ik stopte altijd wanneer iets mij te moeilijk werd. Mijn negatieve criticus kreeg dan ook altijd gelijk: “Zie je wel, je kan het niet.”
Toen ik dus het Volwassen onderwijs (ook wel VAVO genoemd) volgde, voelde ik mij heel dom. Dom, omdat ik in een klas met kinderen van 15-16 jaar zat en zij meer kennis dan ik hadden. Het maakte mij onzeker, maar gelukkig heb ik een super vader, die heel goed kan leren en mij positief coachte.
“Leidy, je bent jaren ziek geweest en hebt nooit de mogelijkheid gehad je diploma te behalen zoals bij een gewoon schooltraject, gezien je opnames. Daarbij, hebben we je lager geplaatst, omdat je de druk destijds niet aankon. Jij kan prima HAVO/gymnasium volgen, maar daar ga je gewoon naartoe werken. Je gaat nu VMBO-TL NIV. 4 doen en die opl. van 4 jaar doe je in 2 jaar en 2 niv. hoger. Versnelt traject, maar je krijgt mijn onvoorwaardelijke steun en vertrouwen. Ik wil dat je dat papiertje puur formeel haalt, zodat je altijd je starterskwalificatie kunt inzetten indien nodig.”
Tijdens deze 2 schooljaren kreeg ik mijn eerste vriend. Ik had hem letterlijk besteld en daar was hij dan. Lang, sportief, werkzaam als hondenbrigadier en het begin van een nieuwe wereld begon. Ik mocht vele diensten meedraaien en leerde het politievak vanaf de eerste rang kennen. Heel gaaf en bijzonder. Mijn schooljaar werd leuker, omdat ook hij heel goed kon leren en mij bijstond en leerde te leren. Ik haalde voor maatschappijleer zonder te leren makkelijk achten en negens en dit kwam ook omdat ik geregeld diensten in de praktijk meedraaide. Ik vind de maatschappij onwijs interessant en het gedrag van mensen heeft mij altijd al geïntrigeerd.
Uiteindelijk heb ik vorig jaar dan eindelijk gesolliciteerd en moest ik keihard werken aan mijn rekenkunde, waar ik nooit verder kwam dan een 4.5. Mijn inzet resulteerde in een dikke 9 tijdens de capaciteitentest voor rekenen, een 8 voor Nederlands, een 10 voor sporten, maar helaas een onvoldoende voor de letterreeksen en laat dat nou de stof zijn die ik niet voldoende had geleerd. Dit maakte dat ik niet naar deel B mocht en weer opnieuw moest solliciteren. Boos, teleurgesteld of verdrietig? Nee! Ik was beretrots dat ik zover was gekomen en uiteindelijk de keuze heb gemaakt volledig voor mijn eigen bedrijf te gaan als autodidact zijnde.
Het veranderde wel mijn toekomstbeeld, want ik wilde namelijk eerst een aantal jaar bij de politie werken, vervolgens rechten gaan studeren en daarna in de advocatuur mij specialiseren in jeugdrecht en strafrecht. Kan dit alsnog? Ik kan alles, als ik maar wil! Ik heb in mijn kringen advocaten zitten, waarvan een ieder zijn specialisme heeft en vandaag ging ik mee met een goede vriend van mij die een strafrecht zaak had. Ik word al enige tijd intensief gecoacht, om mij alsnog te ontwikkelen binnen zakelijke contacten met derden en binnen mijn bedrijf, bijvoorbeeld, in contacten met verzekeringmaatschappijen, instellingen, opdrachtnemers/gevers.